Góry A-KKowadło

Kowadło

Przez 6 października 2014 No Comments

WEJŚCIE NA KOWADŁO (989 m n.p.m. Góry Złote) – 20 września 2014

Jak się za chwilę przekonacie – nie mogę oddzielić wejścia na Kowadło od tematu: wejście na Rudawiec.

Zapraszam :ok

Gdy przyjechaliśmy do wioski Bielice, skąd najlepiej wchodzić na Rudawiec (a także Kowadło), było już późno i ciemno.

Przez Bielice jechałem na tzw. czuja, czyli do końca, aż zobaczyłem znak „Zakaz ruchu wszelkich pojazdów”. Przed nim, po prawej stronie jest miejsce postojowe, gdzie ustawiłem kampera.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Nazajutrz popatrzyłem na zamglone Kowadło,

Bielice, w oddal, za mgla Kowadlo

po czym zaprosiłem BoRę na zielony szlak wiodący na … Rudawiec.

Początkowo ruszamy na spacer wygodną, szeroką drogą, której towarzyszy rzeczka Biała Lądecka.

Biala Ladecka

Po 20 minutach rozstajemy się z tą miłą parą i  na wirażu wchodzimy ostro w prawo, w stronę Czarnego Potoku,

Czarny Potok

by po 33 metrach odbić w lewo, i znowu w prawo. Dobrze, że nie ścięli tego drzewa po lewej 😉

I znowu w prawo

Najbliższe 3o minut jest w podejściu na Rudawiec najtrudniejsze. Dość stromo i ślisko. Szybko pocą się plecy…

OLYMPUS DIGITAL CAMERA         OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Gdy wychodzimy na zbocze rezerwatu Puszcza Śnieżnej Białki,

Rezerwat Puszcza Śnieżnej Białki

według szlakowskazu na szczyt brakuje nam 45 minut.

Widoczna jesień

Ścieżka robi się zdecydowanie łagodniejsza, widoczne są też ślady nadchodzącej jesieni.

Zamglony las         Łagodnie i przyjemnie w lesie

Wychodzimy na szeroki szlak nielegalnych kurierów przy Iwince (1079 m n.p.m.), jednym z najwyższych szczytów tych gór.

W tym miejscu uprzedzę fakty i od razu napiszę, że odtąd najbliższe godziny spędzimy na polsko-czeskim pograniczu.

Punkty graniczne

Przy Iwince skręcamy w prawo, ścieżka znowu jest szeroka, a po kilku minutach pojawiają się wrzosowiska.

Wrzosowisko        Ostatnie metry przed Rudawcem

Wystarczyła nam godzina i 45 minut spokojnego podejścia z Bielic, by na Rudawcu zrobić sobie sesję i sjestę.

TADAM!!!

Rudawiec

Teraz najłatwiej byłoby zejść do Bielic znanym już szlakiem, odpocząć chwilę i zacząć spacerek na Kowadło.

Ale nie.

Skoro dalej ma być już tylko pikuś, to idziemy bezpośrednio stąd, z Rudawca na Kowadło. Dodatkową zachętę stanowi możliwość wstąpienia na kilka innych szczytów, więc ochoczo, powoli galopujemy na spotkanie przygody.

Najpierw wracamy zielonym szlakiem z powrotem do Iwinki, i nie skręcamy w lewo do Bielic, nie, tylko maszerujemy na wprost.

Iwinka

Nie ma tu żadnego szlaku, ale wydeptana lub też rozjechana ścieżka prowadzi wzdłuż granicy. Jest monotonnie, nudno i tylko ryk jakiegoś napalonego, pewnie rogatego samca, zakłóca ciszę. Wciąż jest mokro i błotniście.

Raz z prawej...        a raz z lewej.

Po długim okresie schodzenia zaczynamy podchodzenie. Robi się rymowo do bagniście, bo mgliście. Po 100 minutach od wejścia na Rudawiec, według najlepszej papierowej mapy,  z prawej strony od nas jest Travna Hora (1120 lub 1125 lub 1128 m n.p.m.), a z lewej Postawna (1117 lub 1124 m n.p.m.). Oba szczyty są tak zamglone, że nawet nie myślę, by je nawiedzić.

Wyraźnie za to widać, że po ekologicznej klęsce w Sudetach z końca XX wieku, wciąż trudno jest uszkodzonej przyrodzie stanąć na korzeniach.

Gdzieś z prawej Travna Hora         Za mną Postawna

Po 4 godzinach od startu z Bielic, wśród kikutów drzew dostrzegam jakiś kopiec.

Kopczyk Brusek

Podchodzę bliżej.

Podchodzę bliżej...

Jeszcze bliżej,

jeszcze bliżej.

aż w końcu siadam na skałkach obok BoRy.

Nogi, nogi, nogi

Krótki rekonesans i już wiem, dokąd nas przyniosło. Jesteśmy na Brusku (1116 lub 1124 m n.p.m.). Brusek jak dla mnie może odtąd być najwyższym szczytem tych gór.

TADAM!!!

Oto Brusek

Pół kilometra później dochodzimy do Przełęczy Trzech Granic. Jak się łatwo domyśleć 😉 chodzi o granicę między Śląskiem, Morawami i Ziemią Kłodzką.

Na doskonale oznaczonym drzewie widnieje napis: Smrk (Hranicznik),

TADAM!!!

Smrek Trójkrajny

a ja i tak z mapy wiem, że to Smrek Trójkrajny (1109 lub 1117), czyli kolejny pretendent do miana jednego z najwyższych tutejszych szczytów.

Także i z niego wspaniała panorama na pobliskie góry nie rozciąga się.

Żółty szlak ma nas po 5,5 km doprowadzić do Kovadliny, więc po kilku spokojnych oddechach ruszamy dalej.

Niecałe 20 minut później zaczyna się długi i bolesny dla mych łydek czas schodzenia.

Kowadło, to nie jest śmieszne….

Zejście ze Smreka w stronę Kowadła         Zejście ze Smreka

Ponad 200 metrów zejścia w pionie mocno daje misie we znaki. Następuje okres wchodzenia i – co gorsza – schodzenia, i tak kilkakrotnie na przemian.

Aż w końcu napotkane dziewczyny informują mnie, żeby nie wchodzić do końca (na Kowadło) szlakiem zielonym, tylko iść prosto przed siebie, bo jest fajny punkt widokowy.

I gdy zaczyna się ostre podejście, to maszerujemy na wprost, choć zielony szlak zachęca do skrętu w lewo.

Podejście na Kovadlinę         Prosto na Kovadlinę, w prawo na Kowadło

Po ostrej wspinaczce, solidnie już zmachani, znajdujemy z lekka ukryty punkt widokowy. Fajnie posiedzieć, odpocząć i popatrzeć. Dzięki, dziewczyny.

Na punkcie widokowym         Z Kovadliny

Jeszcze tylko niewielki, 5 minutowy wysiłeczek i jestem na Kovadlinie.

Kovadlina

Zaraz, zaraz??? A Kowadło i fanfary?

Na lewo od Kovadliny coś mi zamajaczyło,

Kowadło, już blisko

a po minutce ostatni dziś, czwarty raz zaintonowałem:

TADAM!!!!

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Po 17,5 kilometrach, ponad 7 godzinach od opuszczenia parkingu w Bielicach, stawiamy w końcu buty na Kowadle.

Na Kowadle

Kilka metrów od napisu „Kowadło” BoRa dostrzega naturalny, z kamieni utworzony przez ludzkość statyw,

Naturalny statyw

z którego nie omieszkamy skorzystać :ok

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Kowadło opuszczamy zielonym szlakiem, tym, którym teoretycznie winniśmy wejść. Jest ciut łatwiejszy od tego, którym wspięliśmy się na Kovadlinę.

Kuśtykam, zaciskając zęby, a BoRa schodzi całkiem całkiem jakaś taka dumna z siebie 🙂

Słoneczne Kowadło  prezentuje się zgoła znacznie przyjemniej, niż to poranne, zamglone.

Kowadło podczas zejścia        Ostatnie metry do Bielic

Dochodzimy do rozstaju szlaków Rudawiec-Kowadło, i za chwilę odblokowuję alarm w kamperze.

Trzy kwadranse od ostatniego zdjęcia na Kowadle znowu jesteśmy w naszym mobilnym domku.

Mój dawniej wypasiony, zarąbisty Garmin Colorado 400 wykazał, że:

pokonaliśmy blisko 20 km w czasie 8 godzin 14 minut.

Komputer podróży

Kilka słów.

Weszliśmy dziś na cztery szczyty: Rudawiec, Brusek, Smrek Trójkrajny i Kowadło.

Teoretycznie – gdyby nie była mgła – mogliśmy „zaliczyć” jeszcze dwa: Postawna i Travna Hora.

Teraz, siedząc przed kompem, tak sobie myślę:

dobrze, że to już za mną 😉

Ale niczego nie żałuję!

PODSUMOWANIE:

Wejście na Kowadło:  z Bielic szlakiem zielonym przez Rudawiec, Brusek, Smrek Trójkrajny

Czas wejścia: 444 minuty

Czas zejścia:  50 minut

Subiektywna ocena trudności podejścia: 5/10 (jako całość w/w trasy – 6/10)

Subiektywna ocena turystycznych walorów podejścia: 4/10 (jako całość w/w trasy – 7/10)

Subiektywna ocena widoku ze szczytu: 4/10

Poniżej link do mojej Mapy gór z Korony Gór w Polsce, zapraszam:

Rozmieszczenie gór z Korony Gór Polski

i guglemapka z wsią Bielice i szczytem Kowadło:

Facebook