Wysoka Kopa

WEJŚCIE NA: WYSOKA KOPA (1126 m n.p.m.; Góry Izerskie, Sudety Zachodnie) – 1 maj 2014

Zaczęło się od mojego niedopatrzenia. Jadąc spod zamku Czocha przez Świeradów, nie przyjrzałem się nazbyt dokładnie mapie, niesłusznie zakładając, że na Wysoką Kopę najlepiej wejść od strony Jakuszyc.

A może chciałem przejechać się słynnym Zakrętem Śmierci i zobaczyć Szklarską Porębę?

Nie wiem. W każdym razie sielanka skończyła się, gdy w Szklarskiej ujrzałem znak pozwalający przejechać pojazdom poniżej 3 metrów wysokości. Nigdy nie waham się używać czystej polszczyzny.

– Przepraszam, wie pan, jak mogę dojechać do Jakuszyc, nie wracając do Poznania?

– Wiem. Ale w czym problem?

– W wysokości.

– Ma pan lęk?

– Nie, mam za wysokie auto.

– Aaa, to nie musi pan wracać do Poznania. Tu pojedzie pan na dół. Potem, gdy na wprost ujrzy pan kościół, to w prawo, dalej prosto i znowu w prawo. Znajdzie się pan w centrum.

– Centrum. Aha. Wiem. Znam tę jedną ulicę. Pięknie dziękuję.

Dalej bez problemów dotarłem na parking do Jakuszyc. Pogoda, ze słonecznej zaczęła się zmieniać na zmienną. Ni to słoneczko, ni to zachmurzenie. Po opłaceniu za parking rączo, prawie z galopa, ruszamy niebieskim szlakiem.

Stopniowo nasze tempo przechodzi w bardziej spokojne, aż do prawie całkowitego wyciszenia….

Dotarliśmy bowiem do rozdroża pod Cichą Równią.

Rozdroze pod Cicha Rownia

Kierujemy się w prawo, w stronę Zwaliska oraz schroniska Wysoki Kamień. Dochodzimy do Ciekotka,

by za chwilę stanąć przed kolejnym rozwidleniem. Przez strumyczek skręcamy w lewo, w stronę Polany Izerskiej, wstępując na czerwony szlak.

Kierunek na Polane Izerska

Chętnie zostawiamy ubity trakt, wchodząc na dość grząską, bardziej stromo w górę prowadzącą, drogę leśną. Dla naszych poduszek podstopowych jest ona zdecydowanie bardziej przyjazna. Po dość pototwórczej wspinaczce osiągnęliśmy rozwidlenie, gdzie na drzewie z oznakowanym czerwonym szlakiem BoRa dopatrzyła się ledwo co widocznego, markerem zrobionego napisu WK ze strzałeczką w lewo.

Choć szlak wiódł w prawo, na poniższej fotce niewiasta w kapeluszu pokazuje jak najbardziej właściwy kierunek zwiedzania.

Po chwili ujrzeliśmy niepełnosprawny mostek.

Pokonałem go sam. BoRa wolała przeskoczyć ten wąski strumyczek, Ciekoniem według mapy zwany.

Zaczęło siąpić. Później przestało, bo zaczęło lać . Odczekaliśmy jakieś 7 minut, i ruszyliśmy. Po pewnym czasie stwierdziłem, że jednak to moje garbienie się na coś się przydaje. Obarczony plecakiem, dobity wspinaczką, ze spuszczoną głową ujrzałem pod nogami wskazówkę.

Zgodnie z nią skręciliśmy w lewo, a gdy po około 30 metrach ujrzałem kolejną strzałkę, skierowaną w prawo i z lekka wydeptany dukt, wiedziałem, że to to.

Oto JW Wysoka Kopa :ok